W Kanadzie archeolodzy odnaleźli ponacinane sztucznie kości, które datowane są na 24 000 lat. Znalezisko stanowi najstarszy dowód na bytowanie człowieka w Ameryce Północnej, jaki kiedykolwiek odkryto. Dotychczas sądzono, że pierwszą kulturą reprezentującą kontynent była kultura Clovis, jednak okazuje się, że już 10 000 lat wcześniej opisywany rejon na mapie świata był już zamieszkiwany.
Od dekad wierzono, że pierwsi Amerykanie przybyli do Ameryki przebijając się przez Cieśninę Beringa, od strony Syberii, jakieś 14 000 lat temu, kolonizując Amerykę. Pozostałości po migracji ludzi ( Clovis) ze wspomnianego okresu zostały znalezione od Kanady po krańce Ameryki Północnej.
Jednakże niedawne odkrycia ponacinanych kości na terytorium Kanady pokazują, że przeszłość kontynentu amerykańskiego wygląda zupełnie inaczej, niż zakładano przez wiele lat i członkowie kultury Clovis wcale nie byli pierwszymi, którzy zasiedlili ziemię północnoamerykańską.
Obiekty, które wywracają akademicką teorię dotyczącą migracji ludności w prehistorii znaleziono Jaskiniach Bluefish w Yukon. Jest to ogólnie rzecz ujmując kompleks złożony z trzech małych jaskiń. Naukowcy przeszukujący miejsce natknęli się na kości mamutów, koni, bizonów, reniferów karibu, wilków, lisów, antylop, niedźwiedzi, lwów, ptaków i ryb, które zawierały sztucznie wykonane nacięcia kamiennymi narzędziami.
Co ciekawe, jaskinie badane były już znacznie wcześniej, jednak dopiero w ostatnich latach prace badawcze zostały zaakceptowane przez środowisko naukowe. Po raz pierwszy wykopaliska na omawianym stanowisku przeprowadził archeolog Jacques Cing-Mars w latach 1977-87 i datował je na ok. 25 000 lat. Niestety prace badacza zostały podważone przez jego kolegów po fachu, ponieważ jego teoria nie pasowała do powszechnie akceptowanego poglądu, że pierwszą kulturą w Ameryce była kultura Clovis. Widzimy więc, że często najbardziej zadziwiające odkrycia, które obecnie są akceptowane (bardziej lub mniej) i ogłaszane jako coś nowego, stanowią w rzeczywistości efekt badań poprzedników sprzed kilku dziesięciu lub nawet kilkuset lat.
Nacięcia zaobserwowano na 38-56 % wszystkich kości. Ogólnie zidentyfikowano piętnaście próbek kości zawierających kulturalne modyfikacje przypisywane aktywności człowieka, natomiast dwadzieścia innych próbek zakwalifikowano jako prawdopodobnie zmodyfikowane przez ludzi. Według uczonych wyniki badań są jednoznaczne i nie można ich podważyć.
Prehistoryczni „Amerykanie” spędzili wystarczająco dużo czasu na odosobnieniu beringońskim podczas ostatniego lodowcowego maksimum (LGM). Jak stwierdzili badacze:
„Oprócz udowodnienia, że jaskinie Bluefish są najstarszą znaną lokalizacją archeologiczną w Ameryce Północnej, wyniki zapewniają wsparcie archeologiczne dla hipotezy „Beringian standstill” (czyli tłumacząc z angielskiego: „martwy punkt beringońskim lub zastój beringońskim) , która sugeruje, że w okresie LGM utrzymywała się genetycznie izolowana populacja ludzka w Beringii, która rozproszyła się stamtąd do Ameryki Północnej i Południowej w okresie po LGM „.
Kwestia tego, kiedy Ameryka została naprawdę zaludniona i przez kogo została ta sztuka dokonana stanowi bardzo ciekawy temat, do dziś tak naprawdę nierozstrzygnięty. Wcale bym się nie zdziwił, gdyby okazało się, że migracje ludzi do Ameryki nie przebiegały tylko przez Cieśninę Beringa, ale np. drogą morską przez ludność pochodzącą z zaginionych dziś lądów i cywilizacji.
Źródło:
Alternatywna Rzeczywistość 