Tajemniczy lud Guanczów

U wybrzeży Afryki Zachodniej, na Atlantyku, leżą Wyspy Kanaryjskie. Region ten, stał się domem dla tajemniczej ludności- Guanczów. Analizując historię świata, często natrafiamy na trudne do wytłumaczenia fenomeny. Jak się okazuje, podobnie jest w przypadku Guanczów.

 Krótka historia

Według nauki, Guanczowie są rodowitymi mieszkańcami Wysp Kanaryjskich, które zasiedlili ok. 1000 r.p.n.e. Sami Kanaryjczycy nazywali siebie „Guan Chinet”, co oznacza „ludzie tutejsi”. Wprawdzie w XIV i XV stuleciu żyli oni raczej w warunkach prymitywnych, ale nie można ich było uważać za „dzikich”. Wykorzystywali na co dzień  narzędzia kamienne. Budowali jednak domy i miasta; ponoć jedno z nich- Cendro- liczyć miało kiedyś 14 000 domów. Za budulec służyło drewno palmowe, kamienie bez zaprawy, a także ziemia. Mieszkano również w jaskiniach, wykutych w skałach. Guanczowie uprawiali ziemię, hodowali kozy, owce, świnie i kury. Zwierząt pociągowych, tak samo jak krowy nie znano.

Gdy w XIV wieku, nowożytni Europejczycy dotarli do archipelagu zadziwiła ich jedna rzecz. Otóż zamieszkujący wyspy mieszkańcy nie różnili się w niczym od mieszkańców południowych regionów basenu Morza Śródziemnego. Naukowcy żyjący w XIX wieku byli zdumieni podobieństwem pomiędzy szczątkami Guanczów i człowieka z Cro – Magnon sprzed 40 000 lat. Co ciekawe, oprócz wspólnych cech natury fizjonomicznej, uczeni dostrzegli zbieżność w kulturze obu gatunków. Na podstawie malowideł pozostawionych przez Guanczów w jaskiniach: Los Letteros, Parque Cultural La Zarza, Belmaco i Gáldar można dojść do wniosku, że podobnie do kromaniończyka w sztuce wykorzystywali oni zygzaki, spirale i  kwadraty- wszystkie malowane czerwoną i czarną farbą. Muzeum zlokalizowane na Gran Canaria może się pochwalić największą kolekcją na świecie czaszek należących do tego gatunku homo sapiens.

Badacze, np. profesor Gabriel Camps z uniwersytetu w Aix-en-Provence w celu rozpoznania mieszkańców i przodków Kanaryjczyków skupili się na prehistorycznej populacji Afryki Północnej określanej mianem iberomauruzjańskiej. Kromaniończycy           z Afryki północno-zachodniej ( Tunezja, Maroko ) żyli 16 000 lat temu, a nawet wcześniej. Naukowcy nie znają ich pochodzenia, ale przypuszczali, że przybyli oni z Europy, Azji zachodniej, bądź rozwinęli się w Afryce. Byli oni wysocy, jak na dawne standardy. Mężczyźni mierzyli 174 cm, a kobiety 160 cm. Ich czaszka była wąska i wydłużona                ( dolichocefaliczna ). Studia antropologiczne wykazują, że przed 10 500 laty p.n.e. jedynymi mieszkańcami basenu Morza Śródziemnego byli kromaniończycy typu Mechta     ( pochodzili z regionów dzisiejszej Tunezji ), a dopiero w późniejszym okresie dołączyła do nich grupa ludów śródziemnomorskich. Na Wyspach Kanaryjskich stwierdzono następujący udział procentowy ludności kromaniońskiej: Teneryfy 34%, Gran Canaria 33% oraz Gomera 45%. Dane oznaczają, że znacznie bardziej prawdopodobnym jest zasiedlenie Wysp Kanaryjskich przed 12 000 lat, niż sugerowane 1000 lat p.n.e.

Co więcej, badania genetyczne z 2003 roku na podstawie mtDNA  wskazują, że ludy północno afrykańskie- a w szczególności Berberowie- wniosły znaczący wkład                       w aborygeńską ludność Wysp Kanaryjskich. Dowody lingwistyczne sugerują związek między językami Guanczów i Berberów – zwłaszcza przy porównywaniu systemów liczbowych tych dwóch ludów. Według badań przeprowadzonych w 2009 roku przez Rose Fregel z Uniwersytetu Stanford wynika, że pomimo bliskości geograficznej pomiędzy Wyspami Kanaryjskimi i Maroko, dziedzictwo genetyczne w linii męskiej jest głównie pochodzenia europejskiego. W rzeczywistości prawie 67% haplogrup jest euro – azjatyckich ( wpływ podboju hiszpańskiego ). Niemniej jednak, drugą najważniejszą haplogrupą jest ta,    o rodowodzie północno-afrykańskim, blisko- i środkowo- wschodnim ( stanowią 14%, w tym 8,3% to typowa haplogrupa berberyjska E-M81). W myśl wyników badań, obecność E-M81  w rodzimej populacji Guanczów silnie wskazuje, że Północna Afryka  jest najbardziej prawdopodobnym źródłem,      z którego wywodzili się przodkowie Guanczów. Badania  z 2011 roku dowodzą, że średni wpływ północno-afrykańskich ludów na Kanaryjczyków szacowany jest na 17% – na wyspie La Gomera wynosi on najwięcej, bo 42,5 %.

Nie tak oczywiste, jak się wydaje…

Jak mogliśmy się przekonać, uczeni sugerują, że mieszkańcy Wysp Kanaryjskich mieli silne związki z kontynentem afrykańskim. Jak zatem doszło do transferu ludności z Afryki na Wyspy? Antropolodzy twierdzą, że lud ten dostał się na Wyspy drogą morską. Problem  jednak w tym, że ani Guanczowie, ani Berberowie ( nie wspominając już o kromaniończykach ) nie potrafili żeglować! Co więcej, na popularnych „Kanarach” znajdują się zagadkowe piramidy. W 1991 roku, Norweg dr Thor Heyerdahl udowodnił, że są one dziełem człowieka. Na Teneryfie, w wiosce Güímar istnieje sześć takich konstrukcji, które zorientowane są astronomicznie na zachód słońca podczas letniego przesilenia. Zbudowane zostały ze skał wulkanicznych, wyposażone w schody         i płaską platformę wysypaną żwirem. Obecnie, oficjalny status archeologii jest taki, że budowle wzniesiono niedawno, bo w XIX wieku. Tymczasem na temat tajemniczych piramid przypominających do złudzenia te z Meksyku, Peru i Mezopotamii wspominał już Pliniusz Starszy ( 23-79 n.e. ). Według jego relacji wyspy odwiedzali Kartagińczycy, w tym żeglarz Hanno, który już w 600 r.p.n.e. ujrzał konstrukcje, lecz nie spotkał żadnego człowieka. Słynny podróżnik Thor Heyerdahl, który „na nowo” odkrył piramidy na Wyspach Kanaryjskich twierdził, że piramidy mogą być pozostałościami po odkrywcach, którzy wypływali na Atlantyk w czasach starożytnych. Oprócz piramid, które są charakterystycznymi budowlami dla wielu ludów teoretycznie ze sobą niezwiązanych, mamy cały szereg innych podobieństw pomiędzy Guanczami, a innymi mieszkańcami świata.

Ciekawostką jest np. fakt, że głowy Kanaryjczyków ozdobione były piórami. Zwyczaj ten panuje także na obu wielkich kontynentach – wśród Indian w Ameryce, wśród Berberów w Afryce, a także znany był u Iberów dawnej Hiszpanii. Warto zwrócić uwagę na wyroby garncarskie wyspiarzy. Otóż, jak pisze Ludwik Zajdler w swojej „Atlantydzie”: „ najpiękniejsze znajdują się na wyspie Gran Canaria i żywo przypominają wazy z Grecji oraz z Cypru. Na tym nie koniec. Na wyspie Gran Canaria odnaleziono przedmioty, zwane  po hiszpańsku mianem pintaderus. Jak napisał L. Zajdler: „są to jak gdyby pieczątki z wypalanej gliny, wielkości monety, z uchwytem (…) Podobnych instrumentów używali Indianie w Meksyku i w Kolumbii do tatuażu, a w północnej Afryce Berberowie. Owe pintaderas pokryte są wyrytymi ornamentami geometrycznymi, przypominającymi rysunki malowane na wazach. Na szczególną uwagę zasługują rysunki Słońca „z nóżkami” – takie same jak spotykane w Ameryce Południowej, oraz symbol Słońca z szesnastoma listkami – jak w herbie Japonii (…)

Odnotujmy też, że magowie babilońscy i kanaryjscy ( faycani ) przywdziewali podobne, stożkowate nakrycie głowy. Etnolog francuski- B. Bonnet- stwierdził nawet, że tytuł faycan jest brzmienia babilońskiego. Jeżeli chodzi o obrzędy rytualne, to zarówno na Bliskim Wschodzie i Północnej Afryce, jak i Wyspach Kanaryjskich, ołtarze powstawały na wzniesieniach, gdzie składano również ofiary. Najbardziej szokujące jest jednak to, że  Guanczowie balsamowali zmarłych w sposób identyczny z egipskim z okresu XXI dynastii. Istnieją grobowce, w których chowano zmarłych w pozycji „w kucki”. Jedna z mumii kanaryjskich przyodziana jest w sandały, które są identyczne z sandałami, jakie „nosi” pewien posąg Majów znajdujący się w prekolumbijskim mieście Chichen Itza.

Tajemnica otacza również pismo z Wysp Kanaryjskich. Jest ono świadectwem wysokiej kultury w czasach przedhistorycznych. Sposób zapisu Guanczów jest bowiem podobny do pisma spotykanego    w Ameryce Południowej, na Krecie, a niektórzy badacze dopatrują się w nim elementów typowych dla pisma egipskiego. Krótko podsumujmy powyższy fragment tekstu. Analizując tekst można bez większych przeszkód stwierdzić, że do rozwiązania zagadki pochodzenia  Guanczów i ich kultury, tak rażąco podobnej do tej obecnej wśród ludów dawnej  Ameryki, Afryki, Europy, krajów basenu Morza Śródziemnego, a także starożytnych cywilizacji Bliskiego Wschodu, potrzebujemy cywilizacji o charakterze globalnym, jaką niewątpliwie była Atlantyda położona na Oceanie Atlantyckim- tak jak Wyspy Kanaryjskie. Według jezuity, Athanasiusa Kirchera, który opracował mapę tego zatopionego lądu, w skład zaginionego królestwa wchodziły m.in. Wyspy Azorskie, Wyspy Kanaryjskie oraz Wyspy Zielonego Przylądka, stanowiące niegdyś szczyty zaginionej dziś wyspy. Najciekawiej spośród tych trzech miejsc prezentują się popularne właśnie „Kanary”, czyli osiem wysp: La Palma, La Gomera,  El Hierro, Gran Canaria, Lanzarote, Fuerteventura oraz największa Teneryfa. Prawdopodobnie Guanczowie stanowili jakiś odłam ludności atlantydzkiej, która po kataklizmie, jaki nawiedził Atlantydę zasiedliła inne lądy.

Co ciekawe, charakterystyka przeciętnego Guancza odpowiada wyglądowi Atlanty – był on wysoki, miał niebieskie oczy, jasne lub rude włosy i śniadą cerę. W tym miejscu wypada wspomnieć o prehistorycznym ludzie, którego szczątki odnaleziono w latach 80-tych           w zachodnich częściach Chin, na pustyni Taklamakan, w rejonie Kotliny Tarim. Przedstawiciele tego wymarłego ludu, podobnie jak Guanczowie byli rośli, osiągali ok. dwóch metrów wysokości, mieli jasne lub rude włosy, a dodatkowo charakteryzowali się rysami twarzy typowymi dla rasy nordyckiej. Analogiczne pozostałości tego ludu znalezione zostały w innych regionach Azji, na Pacyfiku oraz w Ameryce Południowej. Wiemy również, że bardzo wyprzedzali swój czas. Wymieńmy chociażby Jomonów, którzy wytwarzali piękną ceramikę już 16 500 lat temu.

Kiedy Hiszpanie, którzy często odwiedzali Wyspy Kanaryjskie skojarzyli Guanczów ze Skandynawami. Opisali ich jako posiadających małe członki i bardzo wysokim wzroście. Wygląd i charakterystyka Guanczów, tak przypadł do gustu Hiszpanom, że brali sobie tamtejsze kobiety za żony. Kilka mumii Guanczów, które zostały uratowane                            i charakteryzowały się rudymi włosami i cechami europejskimi, zdaniem Hiszpanów liczyły sobie setki lat.

Jak możemy się przekonać przeszłość naszej planety, w tym pochodzenie poszczególnych ludów, w większym lub mniejszym stopniu owiane jest tajemnicą. Z całą pewnością na bazie powszechnie akceptowanych teorii naukowych nie jesteśmy w stanie choćby w najmniejszym stopniu wyjaśnić, jak wyglądał świat naszych przodków.

Źródła:

Malkowski E.F., Przed faraonami”, wyd. Amber, Warszawa 2006

Witkowski I., „Oś świata”, wyd. WIS-2, Warszawa 2015

Zajdler L., „Atlantyda”, „Wiedza Powszechna, Warszawa 1968

www.bibliotecapleyades.net/esp_guanches_1.htm

en.wikipedia.org/wiki/Guanches